تجزیه شاخص شدت انرژی در بخش صنعت: رویکرد شاخص دیویزیا

در این مقاله شاخص شدت انرژی در بخش صنعت به عوامل اثرگذار برآن تجزیه شده است. برای تحلیل کارایی انرژی شاخص‌های متفاوتی تعریف و به‌کار گرفته شده‌اند. در این مقاله، شدت انرژی به دو اثرساختار و اثر شدت تجزیه می‌شود تا امکان تحلیل بهتر آن فراهم گردد. نتایج حاکی از آن است که اثر تغییر ساختار و تغییر شدت خالص انرژی در دوره 1392-1382 منجر به افزایش شدت انرژی در بخش صنعت شده است. در حقیقت افزایش شدت انرژی به‌دلیل تغییر در ترکیب تولید یا تغییر در ترکیب صنایع مختلف بوده است که بیانگر رشد صنایع انرژی‌بر طی دهه منتهی به سال 1392 است. تجزیه شدت انرژی بر اساس سری زمانی حاکی از نتایج مشابهی است با این تفاوت که روند با ثباتی را نشان نمی‌دهد و با نوسان همراه است این نوسان در اثر ساختار و اثر خالص شدت مشاهده می‌شود. اثرخالص شدت انرژی بیانگر عدم وجود الگوی خاصی برای آن است لذا، می‌توان گفت که بهبود تکنولوژی در این دوره رخ نداده است. عدم وجود الگوی خاص برای اثر ساختار و اثر شدت خالص انرژی حاکی از آن است که کارایی مصرف انرژی در این بخش رخ نداده است. بنابراین، بخش صنعت و زیربخش‌های آن به‌ویژه صنایع انرژی‌بر پتانسیل صرفه‌جویی انرژی را دارا هستند و تدوین سیاست‌های صرفه‌جویی انرژی همراه با اجرا و نظارت بر اجرای آن توسط یک نهاد مستقل قدرتمند منجر به کاهش شدت انرژی می‌گردد و توسعه پایدار را ایجاد می‌نماید.